ჩვენ ერს ორი ათასი წელის უცხოვრია, ბევრი მაგარი და ბევრიც უვარგისი ქვა ჩაუგდია იმ საძირკველში, რომელზედაც დღეს ჩვენი აწმყოა დამყარებული მერმისის ამოსაგდებად ” ადამიანს უნდა გააჩნდეს ერთი უპირველესი რამ : სინდისი და არ უნდა შეეძლოს მისი ბედნიერების აგება სხვის უბედურებაზე. ” ადამიანის განსასჯელად, ყოველ შემთხვევაში , მისი აზრების , საიდუმლოების , მისი უბედურებების , მისი გრძნობების გაგებაა საჭრო”. ყველა გაგავაჩნა ღმერთმა და თითოეულს გვიბოძა “ტალანტი”- ჭკუა და ნიჭი. ჩენ, ღმერთის ერთგულინ უნდა ვიყოთ დატიტული რომელიც გვიბოძა,ღრსეულად ვატაროთ.ადმიანი – არსება რომელსაც მოფრთხილება სჭირდება მაგრამ თვითონ არავის უფრთხილდება. არსებობენ ისეთი ადმაიანებიც რომლებიც არ ფიქრობენ სხვაზე, მათ ოღნდ თავისი გაიტანონ და სხვა მეორეხარისხოვნად მიაჩნიათ. თავის გასამართლებლად კი მოიშველიებენ ციტატას: ” ჯერ თავო და მერე სხვაო”. ზოგს ეს სასაცილოდ მიაჩნია, მაგრამ სულაც არ არის სასაცილო . როცა ადამიანს ჰგონია , სრულყოფას მივაღწიეო, სინამდვილეში აღმოჩნდება , რომ მხოლოდ ნივთები გადაუადგილებია. ამიტომაც ყველამ ისე უნდა ალაგოს ეს ნივთები , როგორც თვითონ ჰგონია რომ სწორია , ოღნდ ისე, რომ სხვა ადმაიანს ზიანი არ მიაყენოს. ადამიანს მხოლოდ მაშინ აგონდება თვისი კეთილშობილების საცოდავი მარაგი, როცა უკვე ძალიან დაგვიანებულია. ამდროს იგი ძალზე გულაჩუყებულია იმით, რომ თურმე შეეძლო დიდად კეთილშობილი ყოფილიყო და თავის თავს ამქვეყნიურ სიკეთეთა განსახიერებად სახავს.ჩვენ უნდა შევევედროთ ღმერთს რომ მოგვცეს მოთმინება რათა ავიტანოთ ის რისი შეცვლაც არ შეგვიძლია. იმედია დადგება დრო მიხვდებიან ადამიანები რომ ყველაზე დიდი ფუფუნება , ადამიანთა შორის ურთიერთობაა. წყარო: საკუთარი ჩანაწერებიდან
ცისარტყელა 