წიგნი – ჩემი სულის გამოძახილი

იშვიათად თუ შევხვდებით წიგნს’ რომელსაც ბავშვებიცა და დიდებიც ერთნაირი ინტერესით კითხულობენ. ყვედა წიგნს თავისი მკითხველი ჰყავს და განსაკუთრებულ ასაკს რომ გადაცილდები’ იქნებ ისე აღარ დაგინტერესოს იმან’ რასაც რამდენიმე წლის წინათ გულის ფანცქალით და მთრთოლვარე მოლოდინით კითხულობდი. ხშირად მომხდარა – სასოებით აგვიღია ხელში წიგნი’ რომელსაც ბავშვობაში ჩვენთვის ‘ ვინ იცის ‘ რამდენი ტკბილი წუთი მოუნიჭებია და ახლა კი ‘ ხანში შესულს ‘ გაგვჭირვებია წაკითხვა; რამდენჯერ მოგვისმენია სინანულით ნათქვამი სიტყვები – რა კარგი მახსოვდა ეს წიგნი და ახლა კი თავი ვეღარ წამაკითხაო.

ასეა’ წიგნსაც თავისი საიდუმლო აქვს. მაგრამ ამით’ რა თქმა უნდა ‘ მისი ღირსება არ განისაზღვრება. ზოგი წიგნი საგანგებოდ ბავშვებისათვის არის დაწერილი და რა უკვდავიც არ უნდა იყოს’ ბავშვის კარადას აღარ შორდება. მრავალ ბედნიერ და ტკბილ წუთს მიანიჭებს ერთ თაობას’ გააფართოებს მისი ცოდნისა და ინტერესის სფეროს ‘ თავისი ცხოვრებით აცხოვრებს ‘ ხან ატირებს ატირებს’ ხან აცინებს’ ბევრ კარგ თვისებას შესძენს’ გაასპეტაკებს ‘ გააკეთილშობილებს’ მიაცილებს დიდი ცხოვრების კარიბჭესთან და თვითონ ისევ ბავშვის კარადაში რჩება ‘ რათა ის დიდი საიდუმლოებანი და ცხოვრების საკვირველებანი სხვა თაობას გააცნოს ‘ ახლა მომდევნო თაობის ბავშვები აცინოს და ატიროს’ მათი გული გაასპეტაკოს.